‎تأثیر ناهنجاری پشت تابدار بر تغییر شکل بخشهای مختلف بدن

چکیده مقدمه: پژوهش حاضر بررسی تأثیر ناهنجاری پشت تابدار بر تغییر شکل بخش‎های مختلف بدن بود. مواد و روش ها: جهت اجرای این پژوهش، تعداد 70 دانشجوی دختر به طور تصادفی ساده انتخاب شدند. برای بررسی وضعیت بدنی آزمودنی‎ها، از صفحه شطرنجی و خط شاقولی استفاده شد. برای اندازه‎گیری شیب لگنی آزمودنی‎ها از شیب‎سنج لگنی، برای اندازه‎گیری میزان لوردوز کمری و کیفوز پشتی از خط‎کش قابل انعطاف استفاده گردید. همچنین زوایای مفاصل زانو، ران و مچ‎ پا با استفاده از گونیامتر اندازه‎گیری شد. از آزمون همبستگی pearson و آزمون t جهت تجزیه و تحلیل داده‎ها استفاده گردید (05/0 ≥p ). یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که میزان شیوع ناهنجاری پشت ‎تابدار بالا می‎باشد (35 درصد). افراد دارای پشت تابدار، میزان تیلت قدامی لگنی و میزان نوسان لگنی بیشتری نسبت به گروه نرمال داشتند. همچنین افراد دارای این ناهنجاری، دارای اکستنشن بیشتری در مفاصل ران و زانوی خود بودند. میزان نوسان لگن با زاویه زانو و ران به ترتیب رابطه معنی‎داری (02/0 = r) و (01/0 = r) داشت، اما این اندازه با زاویه مچ پا رابطه معنی‎داری نشان نداد (06/0 = r).  نتیجه‎گیری: نتایج پژوهش نشان داد که میزان شیوع ناهنجاری پشت تابدار در افراد مورد مطالعه 26-18 سال بالا بود. احتمال ایجاد تغییرات خاص در میزان زوایای لودوز کمری و گردنی، کیفوز سینه‎ای و زوایای ران و زانو این افراد در اثر زمان وجود دارد.